گاهی اوقات با خود فکر می کنم در تنگنای زندگی گیر کرده ام ویا جاده زندگی ام پر از سنگلاخ هاییست که دستانم قدرت برداشتن آنها را ندارد

گاهی اوقات که به اوج تاریکی می رسم و تمام روزنه های امیدم ازکف می رود،درست همان جایی که فکر میکنم آخر خط ایستاده ام و..........

رشته محبت خالق و مخلوق بار دیگر ایمانم را نصرت می بخشد......

آری همان زمان است که

 با خود می گویم "زیباترین عکس ها در اتاق های تاریک ظاهر میشوند" پس اکنون زمان آن رسیده که در این تنگناه ها خالقم تصویری زیبا از من بسازد